- cuicuimodi
- cuicuimŏdi (ante-class. quoiquoi mŏdi ) [quisquis-modus], euphon. form for cujuscujusmodi (very rare in MSS., but vouched for by the ancient grammarians; v. Kuhner, Gram. I. p. 398; 405 sq.), of what sort, kind, or nature soever:
sisne necne ut esse oportet, malus, bonus quoiquoi modi,
Plaut. Bacch. 3, 2, 16:velim omnia quam diligentissime, cuicuimodi sunt, scribas,
Cic. Att. 3, 22, 4; id. Verr. 2, 5, 41, § 107 Zumpt and Halm ad loc.; cf. Madv. ad id. Fin. 3, 9, 30:cuicuimodi fuerit illa (lex),
Cic. Leg. 2, 5, 13; cf. id. Tusc. 3, 34, 83; 5, 41, 121 (al. cujusmodi):sed Epicurus, cuicuimodi homo est,
Gell. 2, 8, 6:cuicuimodi est,
id. 9, 2, 6.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.